Drukke dagen voor mij. Maar ik probeer ervoor te zorgen dat ik ’s avonds telkens iets ontspannend te doen heb. Zo is donderdag bijvoorbeeld Tinna from Sweden mee naar huis gekomen om een avondje samen te “hangen”, zoals ze dat hier zeggen. We hebben een gezelschapspel gespeeld, iets wat wel vaker gebeurt ten huize Momma, wat tot veel grappige situaties leidde. Zo heb ik deze week de nickname “Mr. Castles” (vertaling: “Mijnheer Kastelen”) gekregen. Dat is namelijk, grappig genoeg, het dichtst dat ze bij de uitspraak van “Gyssels” geraken. En het staat me eerlijk gezegd best wel aan.
Gisterenavond (vrijdag) zijn we naar een concert van Mark Schultz gaan kijken in Colorado Springs. Dat was een totaal nieuwe ervaring voor mij. Mark is namelijk een Contemporary Christian singer, wat betekent dat de onderwerpen van zijn liederen meestal van christelijke aard zijn. Bijna al zijn nummers zijn echte verhalen die hij zo zou kunnen vertellen, maar die hij dan op muziek heeft gezet. Dit is een typisch kenmerk van de Contemporary Christian Music, die rond de jaren ’60-’70 ontstond in de buurt van Nashville.
Nu, voor alle duidelijkheid, het zijn geen Bijbelse verhalen of een soort preek op muziek. Christian singers schrijven nummers waarin ze zingen over dagdagelijkse situaties, maar met een overtuiging dat God liefde is en iedereen beschermt. Sommige nummers zijn meer een soort lof of dankrede voor iets, maar alles is zeer toegankelijk. Geen enkele keer had ik het idee dat ik in een soort propaganda voor het Christendom zat. Het ging om de basisprincipes van het leven en uiteraard daarbij horend de dood en, ergens tussenin, de liefde. Eerlijk gezegd, als ze deze muziek zouden spelen tijdens een viering, zou ik waarschijnlijk iedere zondag in de kerk zitten.
Mark is heel beroemd in de Verenigde Staten en heeft ondertussen al vijf albums uit. Maar waar is hij ooit begonnen? Jawel, Up With People! Meer zelfs, hij was een host son van Momma in de zomer van 1995. Dat wil zeggen dat we na de show werden uitgenodigd om backstage te gaan en hem te ontmoeten. En ook al is hij nu heel beroemd, hij is nog steeds een even vriendelijke en nederige man. Hij is er in geslaagd om zijn boodschap van liefde en samenhorigheid over te brengen. Zo heeft hij bijvoorbeeld meerdere concerten opgedragen aan goede doelen, zoals ook gisteren het geval was.
Nadien reden we door naar Pueblo, een andere stad in Colorado. Daar wonen Skip en Amy, de dochter van Momma, waar we dit weekend verblijven. We kwamen na het concert uiteraard zeer laat aan en de meisjes sliepen al, dus besloten wij dat ook maar te doen. Ik kreeg Amber’s kamer, waar de kleur Roos koning is en Assepoester koningin. Het was een lekker zacht en warm bed, net naast een kledingrek vol verkleedkleren en een wel heel uitgebreide collectie tutu’s. Ik had een zeer goede nachtrust, iets waar mijn lichaam duidelijk naar gesnakt had.
Vanmorgen waren de meisjes heel blij ons als bezoek te hebben en we hebben dan ook even tijd gehad om samen te spelen. Maar al snel werd het tijd om de auto in te kruipen en op avontuur te gaan. De tocht voerde ons naar Royal Gorge, een prachtige plek in de bergen. Daar hebben ze in 1929 de hoogste hangbrug ter wereld gebouwd. Die brug is nu nog steeds in gebruik, maar dan vooral als toeristische attractie. Er was een soort van stoeltjeslift naar beneden in de ravijn en er was buiten de brug ook een tramlift die over de ravijn ging. Best wel griezelig eigenlijk, maar ook en vooral ongelooflijk mooi.
Na het vele wandelen was iedereen nogal moe en toen besloten we maar een soort picknick te houden met huisgemaakte Chocolate Fudge met pecan noten. Nu ja, niet zozeer een echte picknick, maar eerder gewoon op de grond gaan zitten omdat we allemaal zo moe waren terwijl we iets kleins aten. Uiteindelijk reden we naar huis, waar ik ijverig aan mijn blog ben beginnen schrijven. Morgen een tweede vrije dag. Ik kijk er naar uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten