De week verloopt heel vlot, zo vlot dat het weer lijkt voorbij te vliegen. De semi-audities verliepen goed, de eerste lessen ook en de workshops zijn weer lekker verrijkend en uitdagend. Ik probeer me aan te passen aan de nieuwe situatie en kijk er naar uit wat te kunnen genieten van de tijd hier. Nu lukt dat nog niet, omdat er nog iets teveel stress in mijn hoofd zit. Up With People heeft namelijk beslist om de show dit semester nog een niveau hoger te brengen en het nog professioneler aan te pakken. Daarvoor hebben ze speciaal twee mensen aangenomen, die bekend zijn omdat ze shows die al geweldig zijn nog geweldiger maken. Ik vond het in elk geval heel grappig te horen dat één van de twee in Las Vegas woont. Hoe dan ook, ik ben heel tevreden met het professionalisme, ook al is dat soms wat hard. Ze zeggen dat we het meer de Broadway-style gaan doen, dus ik ben heel benieuwd.
Zo heb ik bijvoorbeeld morgen nog een extra auditie, waarbij ik een zelfgekozen nummer moet brengen. Uit de vijf nummers die ze me hebben gegeven, mag ik er één uitkiezen, voorbereiden en dan morgen komen brengen voor de verantwoordelijke. Dat filmpje wordt dan opgestuurd naar Las Vegas, waar het blijkbaar zal bekeken en besproken worden. Het is best wel griezelig, maar ik vind het een leuke nieuwe ervaring. Ik probeer mezelf er ook blijven aan te herinneren dat ik niets te verliezen heb, dus ik ga me morgen gewoon volledig geven (gewoon “gáán!” als het ware) en dan zien we wel waar dat uitkomt.
Vanavond zijn Momma’s dochter Amy en schoonzoon Skip toegekomen, met hun twee aanbiddelijk schattige dochtertjes Amber (4 jaar oud) en Alana (volgende maand 2 jaar). Ga zeker eens kijken op de blog die Amy over hen bijhoudt, het doet me keer op keer glimlachen! Je vindt de link ‘Amber & Alana’ bij mijn favoriete links, rechts op deze pagina. Ze komen voor het weekend naar hier, dus dat wordt weer een lekker warm en druk huis.
De titel van dit bericht verwijst dan ook gedeeltelijk naar hen, maar ook naar dat andere kleine meisje, dat aan de andere kant van de wereld op mij zit te wachten… Ik ben nu namelijk bezig aan een heuse tiendaagse, die gesponsord werd door mijn petekindje Lara. Zij heeft via mijn ‘Koop de dag!’-actie tien opeenvolgende dagen gekocht, van 13 tot en met 22 januari, een tijd waar ik heel erg van geniet en waar ik haar heel dankbaar om ben. Dankjewel Laraatje, Pepi (zo noemt het kleine monster mij, het is een zelf uitgevonden samenvoegsel van PEter PIeter) denkt aan jou en ik kijk er naar uit samen te spelen als ik terug ben. En zoals ik tegen haar en iedereen zei toen ik vertrok, sluit ik nu ook dit blogbericht af met de enthousiaste woorden: Tot snel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten