Alle shows in Colorado Springs verliepen zeer goed, maar nadien was ik volledig leeg. Vijf shows achter elkaar en tussenin Community Service en Educational Workshops, het was een hele, euhm, uitdaging – zullen we maar zeggen. We zijn naast de projecten in de scholen ook gaan helpen in een rusthuis en hebben buiten elkaar ook een paar muren een likje verf gegeven. Maar het interessantste voor mij was de interactie met de kinderen wiens ouders in het leger zitten. Het lijken alledaagse kinderen te zijn, maar van het ogenblik dat je een conversatie met hen aanvangt, merk je heel snel dat ze een andere kijk hebben op bepaalde aspecten van het leven. Heel fascinerend en eerlijk gezegd soms zelfs lichtelijk verontrustend.
De week was eigenlijk zeer snel voorbij en voor we het goed en wel beseften, begon onze lange Travel Day naar Vermillion, South Dakota. Die afstand was zo groot, dat de reis over twee dagen werd gespreid. Zondag reden we een hele dag tot North Platte, Nebraska, waar we overnachtten en nadien reden we maandag door tot Vermillion. Die overnachting was zeer leuk, aangezien we bij onze Host Families verbleven waar we een paar dagen later een tijdje zouden wonen. Na Vermillion gaan we namelijk voor vier dagen naar North Platte en daarom had de organisatie gevraagd of we daar op onze doortocht naar Vermillion één nacht mochten verblijven. Dus nu, op weg van Vermillion naar North Platte, weten we eigenlijk al waar we naartoe gaan en bij wie we gaan verblijven. Dat is een uitzonderlijke situatie en een heel leuk gevoel. Om een of andere reden voelt het aan alsof we terug naar huis gaan.
In mijn geval is dat gevoel nog sterker aangezien ik in North Platte bij Emilie en haar familie verblijf. Emilie is mijn beste vriendin van Cast B’09 en ik beschouw dit dan ook als een cadeau. Na een semester bouw je zo’n sterke band op met mensen en je vraagt je telkens af: “Zullen we elkaar nadien nog zien?” Ik wist dat ik Emilie zeker wou terugzien, maar dat beslis je uiteraard niet altijd zelf. Hoe dan ook, ik had me voorgenomen haar te zien, maar ik wist niet goed wanneer dat zou zijn en hoe ik dat het snelst kon waarmaken. Toen ik te horen kreeg dat de nieuwe UWP tour ook naar North Platte ging, sprong ik dan ook een gat in de lucht. En nu ben ik op weg naar daar met de meest belachelijk grote glimlach op mijn gezicht. De overnachting was al een geweldige tijd en veel te kort, dus ik kijk heel erg uit naar meer tijd samen.
De voorbije drie dagen waren we dus te gast in Vermillion en meerbepaald in de University of South Dakota (USD). Dit was een ideale gelegenheid voor ons om nieuwe studenten te werven, maar voor mij was het ook heel interessant om middenin het studentenleven in de US te zitten. Meer nog, er waren dertig Cast Members die weldegelijk bij studenten werden gehost en ik was daar één van. De andere Cast Members hadden Host Families zoals we gewoon zijn, maar ik verbleef bij een student in een studentenhuis. Het was een fantastische ervaring! Mijn “Host Dad” was Braxton (20) en hij en zijn roommate Jeremy (20) hadden op hun kot een uitklapbare zetel voor mij. Het was niet enkel leuk, maar ook zeer ontroerend te zien hoe een student bereidwillig was iemand in “huis” te nemen. Braxton betaalde namelijk tijdens mijn gehele verblijf voor al mijn kosten. Ik vraag me af hoeveel studenten dat zouden willen doen, maar ik vond het echt meer dan vriendelijk.
Aangezien we voor grootste deel van de tijd echt op de campus waren, hadden we heel veel activiteiten gepland waarin we de studenten konden betrekken. Het grootste evenement dat we gepland hadden, was onze Culture Fair. Vorig semester hadden we er ook al meerdere gedaan, dus ik wist wat ik daarvan kon verwachten. Het lijkt op een minivakbeurs waarbij ieder land een stand krijgt waarop een Cast Member informatie kan verstrekken over zijn of haar eigen cultuur. De studenten van de universiteit gaan dan rond en stellen allerlei vragen of nemen deel aan de activiteiten die aan ieder tafel te doen zijn. Daarbuiten deden we ook vier dansworkshops waar de studenten een choreografie werd aangeleerd die wij in onze show doen.
’s Avonds, terug in de studentenhuizen, kroop iedereen bij elkaar in een kot en was er altijd wel ergens een klein feestje. Braxton en zijn vriendin Jordan (19) zijn op een korte tijd echt heel goede vrienden geworden. Jordan en haar roommate Allison (19) hadden op hun beurt Linn (Norway) als Host Kid en daardoor trokken we vaak samen op. Het was leuk om op die manier Linn beter te leren kennen en ik beschouw haar hierdoor eigenlijk een beetje als mijn roommate voor deze stad.
Maar nu zit ons driedaagse verblijf er dus op en zit ik op de bus op weg naar North Platte. Over een tweetal uurtjes zijn Pieter en Emilie weer herenigd. Hoezee! Emilie heeft ook een geweldige familie. Haar ouders Tod en Dawn zijn heel vriendelijke, warme, open en begripvolle ouders en ik versta me ook heel goed met haar broer Alec (16) en zus Haley (13). De eerste en voorlopig enige nacht dat ik bij hen was, hebben we bijvoorbeeld Twister gespeeld, wat uiteraard uitmondde in een lachbui van formaat.
Ik heb dan ook gezorgd dat ik op voorhand al wat kon slapen op de bus, omdat ik weet dat de nachten eerder kort zullen zijn. Het zou ook gewoon te jammer zijn om een fantastische kans als deze voorbij te laten gaan door te slapen. Alhoewel ik uiteraard mijn portie slaap nodig heb, aangezien we morgen (vrijdag) en overmorgen twee shows hebben met Community Impact in de ochtend. Zondag hebben we dan een Host Family Day, wat de eerste is in twee weken en bijgevolg zeer welkom is. Maandag voert de reist ons naar Minnesota, waar onze eerste stop Minneapolis wordt. De verblijven worden inderdaad korter, waardoor de tijd nog sneller lijkt te gaan, als dat al mogelijk is…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten