donderdag 20 mei 2010

Navojoa

Na de geweldige week in Méxicali, was het nu tijd voor Navojoa. De busreis was de tot nu toe de minst aangename in mijn Up with People ervaring. Veertien uur lang in een bus waarvan de airconditioning en het toilet niet meer werkten – niet dat je die anders wel zou willen gebruiken, maar kom – en dat alles terwijl mijn nek, rug en schouders volledig geblokkeerd waren. Hoe dan ook, kwamen we na de lange uitdaging aan in een kleine arena, waar we werden opgewacht door alweer een Mariachi Band en de president en burgemeester van Navajoa. Wat een eer en tegelijkertijd wederom een uitdaging om er na die urenlange busreis nog goed uit te zien.

Na de korte welkomstceremonie was het tijd om onze Host Families te ontmoeten. De mijne bestaat uit Jesus en zijn vrouw en twee kinderen, die acht en elf jaar oud zijn. Van het ogenblik dat ik in de auto stapte, begon mijn Host Dad geanimeerd te vertellen over zijn job, wat niet de meest doordeweekse is. Jesus is een zeer trotse paardentemmer, hij leert namelijk paarden dansen. Daar is hij blijkbaar zeer goed in, want hij wordt gevraagd over de gehele Verenigde Staten en Mexico. Meer nog, zijn vrouw werkt niet, hij heeft twee kinderen en een zeer mooi en groot huis met een meid. Meer nog, hij is zo vriendelijk ervoor te kiezen vier Cast Members te hosten, wat dus wil zeggen dat ik drie roommates heb, namelijk Sonja (Germany), Darleen (Liechtenstein) en Kyle (Minnesota).

De week wordt weer zeer druk, aangezien we drie CI dagen hebben en qua optredens zijn er twee Unplugged Sessions, een Parade, een BTS en de show zelf gepland. Er is geen Host Family Day en aangezien het weer late avonden worden, is het heel moeilijk om een connectie met deze familie te maken. Dat is jammer, want ik heb tot nu toe enkel positieve eigenschappen gevonden in ieder van mijn familieleden. Daarbij komt dan nog dat mijn Host Dad heel hard werkt. Hij begint iedere ochtend rond 5:00 am te werken en is meestal pas rond 7:00 pm pas terug thuis. Dus de tijd die ik met hem kan doorbrengen, is zeer kort en daardoor kostbaar.

Dinsdagavond was er voor ons een speciale culturele avond georganiseerd, met typische dansen en ballet van deze streek. Verder was er uiteraard ook een Mariachi band – die vind je hier namelijk overal – maar we kregen ook totaal andere muziek voorgeschoteld dat iedereen kon bekoren. Er werd ook gebruik gemaakt van instrumenten die ik nog nooit had gezien en in het algemeen vond ik het gewoon fascinerend om traditionele dansen en muziek te zien, waar ik ergens anders nooit kennis mee had kunnen maken.

Deze morgen werd ik uitgekozen om een radio-interview te doen en dat was toch wel een beetje griezelig aangezien het volledig in het Spaans was. Maar ik denk dat we het in het algemeen goed hebben gedaan en het was een heel leuke ervaring voor mij. Een paar weken geleden waren we op televisie en dat was nog spannender, aangezien we toen ook weldegelijk moesten optreden voor de camera. Nu was het simpelweg een gesprek, dus dat viel allemaal best nog wel mee. Ik hou er gewoon van om zoveel verschillende kansen te krijgen om dingen te doen die je normaalgezien niet zou doen. Jihaaa Up with People!

Ondertussen wacht ik ook nog steeds op een antwoord over Ethan. Ik heb nogmaals een mail gestuurd en verder blijf ik hoopvol afwachten…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten