Wauw! De kaap van vijfhonderd lezers is overschreden! Ik had nooit durven hopen dat ik ook maar aan de helft zou geraken. Dus dankjewel allemaal om zo trouw te blijven lezen. Daar maak je me heel gelukkig mee. Het is fantastisch te weten dat ik zoveel steun heb. En ik merk ook net dat ik reeds twintig blogberichten gepubliceerd heb op exact twee maand tijd. Dat is wat beter in vergelijking met mijn acht berichten over een volledig semester vorig jaar...
Ik heb met mijn ‘Koop de Dag’ actie ondertussen 33 dagen verkocht, wat goed is voor 330 euro! Dat is super! Nu, volgens de berekening dat iedere persoon een dag zou kopen voor 10 euro, zou dat willen zeggen dat er nu dus 33 mensen een dag hebben gekocht. Dat zijn 33 mensen van de 500 die deze blog hebben gelezen. In realiteit ziet het er echter net iets anders uit. Er zijn namelijk 9 mensen die dagen hebben gekocht. Deze mensen zijn mijn petekindje Lara Gyssels, nonkel Eric & tante Sonia, Momma Colleen, Cathy & Franky, Omi & Peter, tante Yvonne & nonkel Rik, mijn mama, Katrien Elpers en Kelly Schrader. Dankjewel, lieve mensen, dank je wel! Jullie hebben ieder een gemiddelde van 37 euro gegeven, wat goed is voor ieder bijna 4 dagen. Ik ben jullie eeuwig dankbaar!
Maar eigenlijk was het zelfs niet nodig dat jullie meer gaven dan de 10 euro per persoon per dag. Als ieder van die 500 mensen namelijk 10 euro geeft, zou ik nu 5000 euro hebben! Dat lijkt heel veel geld, maar is het niet fantastisch hoe je zo’n som kan bekomen door het simpele bedrag van 10 euro? Dat is waar Up With People in gelooft en wat wij de wereld willen doen inzien: als we samenwerken, als we ieder ons eigen kleine steentje bijdragen, kunnen we grootse dingen bereiken.
Nu, ik kan me inbeelden dat bepaalde lezers de volgende twee dingen denken: Ten eerste, is 5000 euro niet een beetje teveel, zoveel heeft Pieter nu ook weer niet nodig. En ten tweede, waarom wordt deze blog plots een soort smeekbede om geld, ik had nooit verwacht dat Pieter zoiets zou doen?
Wel, hier zijn de eerlijke antwoorden. Vraag 1: Up With People is een ongelooflijk, maar daarom ook zeer duur programma. Mijn eerste semester kostte mij 14,250 $ wat nu overeenkomt met 10,450 euro. Een tweede semester is 9,900 $ of 7,250 euro. In totaal heb ik dus 17,700 euro betaald en dat was het meer dan waard! Maar als ik dus zeg dat 5000 euro zou welkom zijn, dan is dat ook zo. Dat zou, zoals je kan zien, nog niet één derde zijn van wat ik uiteindelijk betaald heb.
Eerlijk gezegd, had ik het geld zelfs niet om een tweede semester te vertrekken. Daarom heb ik net voor ik vertrok een lening genomen, die ik dus nog moet afbetalen als ik terug in België ben. Daarenboven, is een enkele vlucht naar de Verenigde Staten iets meer dan 1000 euro, wat er zo nog maar eens bij komt. Op dit moment had ik genoeg geld om mijn programma te betalen, alsook mijn vlucht naar de Verenigde Staten. Maar. Er is (nog) niet genoeg geld om terug te geraken.
Dus, dat brengt me bij Vraag 2. Ja, dit is plots een soort semismeekbede. Ik heb ervoor gekozen deze reis te ondernemen, om mensen te helpen en nu hoop ik ergens zelf op een beetje hulp en steun. Die krijg ik al en ik ben heel dankbaar, maar toch doe ik hierbij een nieuwe oproep. Tien euro. Dat is wat ik vraag. Niet meer. Het is een verwaarloosbaar bedrag als je denkt hoeveel het voor mij betekent. Bovendien, weet je ook waar je geld naartoe gaat, het is niet een bedrag dat je zomaar stort voor één of ander goed doel zonder echt te weten waar het heen gaat.
Eigenlijk, sinds vandaag kan ik zelfs iets meer specifiek uitleg geven over wat er met dat geld zou gebeuren, of beter: wat er met mij gaat gebeuren. We kregen namelijk de uitleg over de Community Impact die we gaan doen in de Filippijnen. Aangezien we daar een langere tijd zijn, hebben we de kans om langere projecten te doen. Zo zijn er vijf opties waarvoor we ons konden inschrijven. Voor ieder project is er plaats voor dertien studenten die samen veertien dagen zullen werken op dezelfde plaats. In mijn geval is dat het project dat ik echt wou doen: Smokey Mountain.
Smokey Mountain is één van de grootste afvalbergen over de hele wereld. Het bestaat uit meer dan twee miljoen ton afval en bestaat al zo’n veertig jaar. En aangezien het zo’n grote berg afval is dat constant composteert, blijft de temperatuur stijgen totdat er om de zoveel keer een deel vuur vat. Vandaar dan ook de naam Smokey Mountain, wat je zou kunnen vertalen als “rokerige berg”. Nu, op en rond die berg leven ongeveer 30,000 mensen die hun boterham verdienen met het sorteren van afval. Het is namelijk zo dat in Manilla, de hoofdstad van de Filippijnen waar wij gaan verblijven, vijftig percent van de bevolking in sloppenwijken wonen. Wij gaan daar helpen met een nieuwe scholenproject dat ze aan het opstarten zijn alsook een vrouwenziekenhuis. Maar ik denk dat ik beter wacht met de exacte uitleg totdat ik uiteindelijk daar ben en met mijn eigen ogen kan zien hoe alles er aan toe gaat.
Hoe dan ook, het zou me zeer veel plezier doen nog wat dagen zien verkocht te worden. Als ik eraan denk dat iedere persoon zelfs nog maar 1 euro zou geven, zou ik nu plots 500 euro meer hebben. Maar tot zover mijn beschamende smeekbede. Ik dank iedereen voor alle steun. Bedankt om mij deze levensveranderende ervaring te gunnen. Ik geniet er ten volle van en blijf iedere dag groeien. Ik blijf mezelf meer en meer pushen, want ik wil meer en meer en meer.
Ondertussen hebben wij Minneapolis verlaten en bevind ik mij nu in Montevideo, Minnesota. Mijn Host Family bestaat uit Warren en Randi, heel rustgevende ouders en grootouders van vier kinderen en vijf kleinkinderen. Mijn roommate is Allison (Colorado) en ik heb wederom het geluk mijn eigen kamer te hebben. Dit verblijf zal echter kort zijn, het is te zeggen dat we morgen een CI Day hebben, overmorgen een Show Day en nadien Travel Day naar Naperville, Chicago. En binnen een week ga ik nu slapen om op te staan en te vertrekken naar de Filippijnen. Ihaaa! De spanning stijgt…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten