Over een maand ga ik nu slapen om wakker te worden in een ander bed, in een ander huis, in een andere stad, in een ander “land”, in een ander werelddeel.
Jawel, onze goede vriendin Tiny deed me al voor hoe boodschappen te doen, naar de dierentuin te gaan, een fiets te krijgen, ja, ze leerde me zelfs zeilen. Maar nu is het tijd om die volgende grote stap te zetten en in haar voetsporen te treden, namelijk Pieter Gaat Op Reis.
Het is een “bevreemdend” idee, om het zacht uit te drukken, dat ik over een maand ergens rondhuppel op een onontdekte plaats, tussen onontmoete mensen. Het brengt veel gevoelens met zich mee, sommige positief, andere iets minder positief, maar ik probeer me vooral op de eerste soort te focussen. Het is een verzameling van enthousiasme, interesse, leergierigheid, benieuwdheid, veroveringszin en eigenlijk gewoon, tout court, die goede veelbetekenende “zin”. Zin om al die nieuwe dingen te ontdekken, te zien, te doen, bij te leren.
Dat die tweede groep gevoelens er ook is, is uiteraard logisch. Ik zou liegen, moest ik zeggen dat ik niets voel zoals pre-gemis en pre-heimwee, maar ook angst en onzekerheid voor al wat komen zal. Wat doe ik daar, langs de andere kant van de wereld, als er even geen impulsen zijn om die positieve gevoelens op te wekken of als die er net teveel zijn en ik ze graag zou willen delen met de mensen om wie ik geef?
Zoals ik zei, probeer ik me te focussen op die eerste groep. En eigenlijk is al het (melo)drama wat overbodig, als ik bedenk wat een geweldige kans ik krijg. Ik voel ook gewoon dat dit nu even nodig is voor mij. Een half jaartje “rust”, wat tijd voor mezelf om dingen af te sluiten, dingen op een rijtje te zetten en te beslissen wat ik nu wil gaan doen als ik in december weer land op die vertrouwde Belgische bodem.
En wat jullie betreft. De mensen die ik ga missen, weten dat ik hen zal missen en de mensen die ik onnoemlijk veel ga missen, weten dat zeker. En de mensen die ik niet zal missen, wel, weet dat dat niet noodzakelijk negatief is. Maar aan jullie denken zal ik sowieso doen. Jullie, diegenen die ik achterlaat, diegenen die ik ken, diegenen die dit nu lezen, diegenen die ik over een half jaar hopelijk terug zie met evenveel vriendschap en/of liefde en liefst minstens evenveel enthousiasme.
Jullie aller,
Pieter
Oh pieter,
BeantwoordenVerwijderenge bezorgt mij ook al pre-gemis hoor! Ma ik krijg vooral kriebeltjes in mijn buik voor u! Da gaat kei tof zijn! En ge gaat gwn kei veel bijleren, en uwzelf ècht leren kennen!
Man man, ik ben zó benieuwd naar uw avonturen! Ik ben al geboeid door dit te lezen :). Vooral volhouden om te bloggen, zodat wij hier toch nog een beetje Pieter hebben ;).
BeantwoordenVerwijderenEnjoy!
And in French, what does it sound like ? :)
BeantwoordenVerwijderenMe missing you big time, as always...
Remi
With the time getting so close to start our world travels I think its just natural to have a rollercoaster of emotions from excitement to thinking "maybe this wasn't the right decision". Mostly though, I think once we are all together in Denver, its going to be amazing. And we are going to emerge on the other side of this six months more enlightened and one huge family. Then we will be dreading leaving eachother!
BeantwoordenVerwijderenHoi Pieter,
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je uitgebreid reisverslag!
Dat is genieten vanaf de eerste zin. Je schrijft zoals je bent: met veel energie en enthousiasme. Zo kennen we je. Het is net alsof ik naar een film aan het kijken ben: avontuurlijk en kleurrijk. Het doet me plezier dat het goed met je gaat en dat je met volle teugen aan het genieten bent van het leven. Ik kijk uit naar het vervolg. Hou je goed en tot de volgende keer. Heel veel liefs vanuit het kleine ;-) Sint-Pieters-Leeuw, Tante Sonia